O tym, jak pokonaliśmy tysiące schodów. O kozach i jaszczurkach pozujących do zdjęć rodem z National Geographic. O turkusowym Morzu Tyrreńskim, zielonych zboczach, majestatycznych górach Lattari i olbrzymich skałach. No i o najpiękniejszym w życiu zachodzie słońca.
Ostatniego dnia naszego pobytu na Wybrzeżu Amalfi postanowiliśmy przejść Ścieżkę Bogów. W planach mieliśmy rozpocząć trekking we Fiord Furore, a zakończyć w Positano, ale wiecie, jak to jest z planami. Lubią się zmieniać 😉
Spis treści:
Co to jest Ścieżka Bogów?
Ścieżka bogów (Sentiero degli dei) to malownicza piesza trasa na Wybrzeżu Amalfi, która prowadzi wzdłuż zboczy gór Lattari z miejscowości Agerola-Bomerano do Nocelle (z którego można dostać się kamiennymi schodami do Positano). Jej przejście zajmuje od 2 do 3 godzin (w zależności od liczby zdjęć wykonanych po drodze ;)) i ma długość około 6,5 km.
Trzeba wiedzieć, że Ścieżka Bogów to górski szlak, a nie zabezpieczona atrakcja turystyczna. Nie jest zbyt wymagający, dlatego nie potrzeba specjalnego przygotowania (chociaż, jeśli wybierzecie opcję ze schodami, trzeba mieć dobrą kondycję). Warto zaopatrzyć się w wygodne buty i w drogę!
Trasa jest przez cały czas odsłonięta, bo prowadzi zboczem góry, więc lepiej unikać upalnych dni (niektóre miejsca mogą też wzbudzić niepokój u osób z lękiem wysokości). Przez większość czasu szlak prowadzi raczej płaskim terenem. Jest jednak kilka miejsc, w których trzeba wspiąć się pod górę lub zejść w dół.
Jak przejść Ścieżkę Bogów?
Z Bomerano do Nocelle
Ta trasa jest najczęściej wybierana przez turystów z dwóch powodów. Po pierwsze, stopniowo opada, więc nie jest tak męcząca, jak pozostałe, a po drugie, pod koniec trasy będzie towarzyszył nam widok na Postiano i wyspę Capri.
Z Nocelle do Bomerano
Trasę można pokonać też w drugą stronę – z Nocelle do Bomerano, ale jest ona bardziej wymagająca.
Z Praiano do Nocelle lub odwrotnie
Na trasę można wejść lub z niej zejść w Praiano (mniej więcej w połowie ścieżki), ale trzeba liczyć się z tym, że będzie trzeba pokonać tysiące kamiennych schodów. No i ominiecie fragment trasy, czego pewnie chcecie uniknąć 😉
Jak dostać się na Ścieżkę Bogów?
Do miasta Agerola najlepiej dojechać z Amalfi autobusem linii SITA Sud (TUTAJ znajdziecie rozkład). Autobus ten jedzie w kierunku Neapolu. Należy wysiąść na przystanku Agerola-Bomerano.
Więcej na temat komunikacji publicznej na Wybrzeżu Amalfi znajdziecie w tym artykule: Wybrzeże Amalfi w marcu – informacje praktyczne.
Przejazd z Amalfi do Ageroli trwa kilkanaście minut. Przystanek znajduje się na niewielkim placyku, jednym z ważniejszych w tej wiosce. Jest tu kilka sklepów, więc warto zaopatrzyć się w wodę i coś do jedzenia, bo na trasie będzie to trudne. Na Ścieżkę Bogów traficie z łatwością, bo jest dobrze oznaczona i na pewno zauważycie drogowskaz.
Czy tak zrobiliśmy? Oczywiście, że nie 😀 Wpadliśmy na genialny pomysł, że przejdziemy pieszo z fiordu Furore do Ageroli, bo to w końcu tylko 3,5 km. Po schodach. Po tysiącach schodów.
Na ścieżkę można też dojść z Fiordu Furore, ale jest to męczące (wiemy z własnego doświadczenia). Z Furore do Bomerano szliśmy po tysiącach kamiennych schodów przez kilka kilometrów. Mijaliśmy maleńkie domki z tarasami i mnóstwo drzew cytrynowych. Ponadto, towarzyszył nam widok na turkusowe morze. Mogliśmy też podejrzeć zwyczajne życie, choć tak naprawdę to życie w czasie sjesty, bo po drodze spotkaliśmy tylko kilkoro mieszkańców.
Skąd wzięła się nazwa „Ścieżka Bogów”?
Pierwszym skojarzeniem są boskie widoki (naprawdę są boskie!), ale to nie stąd wzięła się nazwa tej ścieżki. Nazwa pochodzi od drogi, jaką przebyli greccy bogowie, którzy nieśli pomoc Odyseuszowi znajdującemu się w śmiertelnym niebezpieczeństwie za sprawą krwiożerczych syren.
Mnie bardziej podoba się wersja z boskimi widokami, ale nie będę polemizowała z mitologią 😉
Ścieżka Bogów – trasa
Wejście na Ścieżkę Bogów znajduje się w Bomerano przy Piazza Paolo Capasso niedaleko kościoła Św. Mateusza Apostoła. Na jednym z budynków można zauważyć tablice informacyjne, które wskażą odpowiedni kierunek.
Ścieżkę Bogów można podzielić na dwa odcinki, które rozdziela skrzyżowanie dróg: Bomerano – Praiano oraz Praiano – Nocelle.
Pierwsza część trasy
Pierwsza część wędrówki zaczyna się w górach. Można podziwiać tutaj roślinność rosnącą na bokach skalistych klifów oraz malowniczo położone domki. Spotkamy tu kozy i mnóstwo jaszczurek, które są najwspanialszymi, choć trochę płochymi modelami.
Jest tam naprawdę przepięknie, a siła natury nie daje o sobie zapomnieć. Czuć wolność.
Po jakimś czasie dochodzimy do wybrzeża, gdzie można podziwiać turkusowy kolor wody oraz górzyste wzgórza. Przy dobrej pogodzie dostrzeżemy także wyspę Capri.
Jednym z bardziej charakterystycznych miejsc jest punkt widokowy (nazywa się chyba Belvedere). Nie musicie szukać go na mapie, jestem przekonana, że na pewno się tam zatrzymacie.
W pewnym momencie można odbić też w kierunku Convento di Santa Maria a Castro. To kompleks sakralny, na który składa się kościół Santa Maria a Castro i klasztor dominikanów Convento di San Domenico.
Charakterystycznym punktem całej trasy jest miejsce, w którym szlak rozwidla się na dwie miejscowości: w lewo na Praiano i w prawo na Positano. Znajduje się tu mała fontanna, przy której wiele osób robi przystanek, by odpocząć i obowiązkowo zrobić zdjęcie.
Druga część trasy
Druga część trasy jest podobno bardziej wymagająca. Pojawiają się krótkie podejścia i zejścia, a grunt pod nogami lubi się osuwać. Po ulewach jest tu też sporo błota. W drodze do Nocelle rozpościerają się przepiękne widoki na Positano i pobliskie miasteczka, a także na wyspę Capri.
Z Nocelle można dostać się do Positano po skalnych schodach o różnej wysokości (raz pod górę, a raz w dół). Jest ich podobno około 1700! To dość męczący fragment trasy, ale rozstawione są tam ławeczki, na których można odpocząć.
Inną opcją jest skorzystanie z autobusu obsługiwanego przez firmę Mobility Amalfi Coast Bus, który zabierze Was z Nocelle do Positano.
Na rozwidleniu dróg obraliśmy kierunek Praiano. Kolejnego dnia rano musieliśmy się wymeldować z mieszkania w Salerno, a poza tym słońce już powoli zachodziło. Byłam trochę zawiedziona i czułam niedosyt. Nie spodziewałam się jednak, że to, co zobaczymy później, przejdzie nasze najśmielsze oczekiwania. Mogę śmiało stwierdzić, że to najpiękniejszy zachód słońca, jaki widzieliśmy w życiu. To jeszcze mocniej utwierdziło mnie w przekonaniu, że w życiu nie ma przypadków 😉
Więcej informacji na temat szlaku znajdziecie TUTAJ.
Na Ścieżkę Bogów na pewno wrócimy, bo mamy jeszcze na Wybrzeżu Amalfi niezałatwione sprawy. Pomimo tego, że naszą podróż zakończyliśmy w Praiano, był to jeden z najlepszych dni całego wyjazdu, którego nigdy nie zapomnimy. Polecamy bardzo Ścieżkę Bogów oraz całe Wybrzeże Amalfi. W szczególności poza sezonem 😉
